ایمپلنت دندان با لیزر

بازسازی استخوان اصطلاحی است که به انواع عمل هایی اشاره دارد که برای ساخت و تقویت استخوان استفاده می شوند تا ایمپلنت دندانی را بتوان جای گذاری کرد. در صورتی که استخوان فک بیمار به اندازه کافی ضخامت نداشته باشد یا بیش از حد نرم باشد، ممکن است پیش از جراحی جای گذاری ایمپلنت، نیاز به پیوند استخوان وجود داشته باشد. علت این است که عملکرد قدرتمند جویدن در دهان، نیروی زیادی بر استخوانها وارد می کند و در صورتی که استخوان فک به اندازه کافی از ایمپلنت پشتیبانی نکند، درمان ایمپلنت به شکست می انجامد. پیوند استخوان قاعده محکم تر و بیشتری برای ایمپلنت ایجاد می کند. این عمل ها معمولا شامل پیوند استخوان یا مواد شبه استخوان به قک است. پیوند می تواند از استخوان خود شما باشد یا استخوان فرآوری شده و آماده یا به دست آمده از شخصی دیگر (بانک، استخوان).

نتایج درمان ایمپلنت با لیزر بهتر می شود
استفاده از لیزر بهتر می شود کاربردهای دیگر لیزر در ایمپلنت عبارتند از: تراشیدن بافت نرم، برداشتن بافت بسیار متورم و ملتهاب، بریدن بافت هایی که در جای نامناسبی رشد کردهاند و موارد دیگر بالیزر امکان بسیاری از عمل ها فراهم می شود. با لیزر کارایی درمان بالارفته و هزینه در بلندمدت کاهشی می یابد. درخواست استفاده از لیزر برای درمان ایمپلنت و اوردنچر روزبه روز افزایش پیدا می کند.

دلایل شکست درمان ایمپلنت
برخلاف درمان لثه، شکست درمان ایمپلنت دندانی به خوبی شناخته شده است. موفقیت آمیز بودن یکپارچگی ایمپلنت و سوپر استراکچر مشکلات بیمار در حوزه عملکرد زیبایی و اعتماد به نفس را حل می کند. شکست درمان ایمپلنت ممکن است در یک یا همه این حوزه ها اتفاق بی افتد.

حداقل سن برای دریافت ایمپلنت چقدر است؟
پسرها: حداقل ۱۷ ساله دخترها: حداقل ۱۴ تا ۱۵ ساله

در این سنین فک تا جایی رشد کرده که ایمپلنت تاثیری بر رشد آتی آن نخواهد گذاشت. چگونه جای دندانی که افتاده را تا زمان آمادگی برای دریافت ایمپلنت، حفظ کنیم؟ معمولا دندانپزشک می تواند دندان مصنوعی متشکل از یک دندان درست کند که جای دندان افتاده را پر کند. سپس همین که رشد فک کامل شد، دندانپزشک برای ایمپلنت فضا ایجاد کرده و آن را جایگزین دندان از دست رفته می کند.

انواع ایمپلنت ها :
ایمپلنت ها براساس انواع دسته بندی عبارتند از
ایمپلنت های ساب پریواستیل، ایمپلنت های اندواستیل
ایمپلنت های دندانی دو مرحله ای و ایمپلنت های دندانی تک مرحله ای متصل کننده ها
ایمپلنت ساب پریواساتیل: داربست فلزی روی استخوان فک قرار می گیرد و لثه روی ان را میپوشاند و تنها پست ها از بافت لثه بیرون میزنند تا دندان (تاج یا اباتمنت) را نگه دارند.
.

ایمپلنت اندواسـتیل:
ایمپلنت هادرداخل استخوان فک فرو میروند و محکم به آن متصل می شوند. این ایمپلنتهای دندانی برای عمل های دو مرحلهای، متداول هستند. این ایمپلنت را به روش جراحی مستقیما داخل استخوان فک قرار میدهند و جایگزین بریج یا دندان مصنوعی متحرک هستند. این ایمپلنت ها چند نوع دارند از جمله پیچی-رزوه دار، استوانهای - صاف و تیغه دار.

ایمپلنت های دندانی دو مرحله ای
عمل دو مرحله ای رایج ترین روش ایمپلنت است. ایمپلنت از طریق جراحی داخلی استخوان فک جای گذاری میشود به طوری که در استخوان زیر لثه قرار می گیرد. سپس بافت لثه با بخیه بسته میشود تا از ایمپلنت در مقابل فشار حین التیام استخوا نهای پیرامون و آمیخته شدن با آن، محافظت کند. پس از اسپری شدن دوره التیام، جراحی دوم انجام می شود و سطح روی ایمپلنت باز میشود تا اباتمنت و ترمیم متصل شوند.

ایمپلنت های تک مرحله ای
این روش شامل ایمپلنت یک قطعه ای بلندتر است که پس از جای گذاری در داخل استخوان فک، از لثه بیرون میزند بنابراین پس از سپری شدن دوره التیام، اباتمنت و تاج را می توان بدون جراحی دیگری برای باز کردن روی ایمپلنت،جای گذاری کرد. گزینه دیگر این است که یک ایمپلنت دو ایمپلنت های اندواستیل قطعه ای مانند آنچه در عمل دو مرحلهای استفاده می شد،دجای گذاری شود. ایمپلنت و اباتمنت بلافاصله در طول جراحی اولیه، متصل می شوند. اشکال این روش این است که ایمپلنت در مقابل نیروهای داخلی آسیب پذیر بوده و احتیاط بسیار زیادی باید انجام داد تا مطمئن شد اخلالی در فرآیند جوش خوردن ایجاد نمی شود.