نقش ارتودنسی در برنامه‌ریزی برای ایمپلنت دندان
ارتودنسی می‌تواند به منظور ممکن ساختن نصب ایمپلنت‌های دندانی در برخی موارد خاص ضرروی باشد. زمانی که فضای کافی برای قرار دادن یک ایمپلنت بین دو دندان وجود نداشته باشد یا ریشه‌های دندان در دو طرف فضایی که ایمپلنت باید نصب شود دارای انحراف باشند، حرکات ارتودنسی می‌تواند تنها راه حل موجود برای بیمارانبرای آنکه بتوانند امکان نصب ایمپلنت‌ها را تصور کرده و احتمال موفقیت افزایش یابد، باشد.این اصلاحات ممکن است در زمانی که بیماران دارای مال‌الکوژن قابل توجهی بوده و نیاز به اصلاح باشد، پیچیده باشد و در زمان تغییر موقعیت تنها چند ریشه بدون هیچ اصلاحات اساسی دیگر، آسان و سریع باشد.نه فقط دندان! تراز کردن بهینه‌ی دندان پیش از نصب ایمپلنت‌ها تنها از طریق نگاه کردن به موقعیت تاج دندان ارزیابی نمی‌شود، بلکه موقعیت و ارتباط بین ریشه‌ها نیز بررسی می‌گردد. بسته به نوع ایمپلنت جهت نصب، حداقل ۷± میلی‌متر فضای خالی که در آن هیچ ریشه‌ای نباید باشد، مورد نیاز است. متمایل بودن ریشه‌ها اگر بیش از حد باشد ممکن است از وجود این فضای حیاتی جلوگیری کند.
مزایای انجام ارتودنسی پیش از ایمپلنت دندان
اگر شما با توجه به خواست دندانپزشک قصد انجام درمان ارتودنسی برای اصلاح مال‌الکوژن، بهبود موقعیت دندان‌های مشخص که ظاهر نازیبایی دارند و راست کردن دندان‌های کج را دارید، بهتر است که این روش را پیش از نصب ایمپلنت‌ها در نظر بگیرید. زیرا بعد از نصب شدن ایمپلنت‌ها، دیگر قابل جابه‌جایی نبوده و می‌تواند از انجام اصلاحات ارتودنسی جلوگیری کند.از طرف دیگر در برخی موارد، ارتودنسی می‌تواند فاصله‌ی قابل ملاحظه‌ای که در اثر کشیدن دندان‌ها ایجاد شده است را کم کند و بنابراین تعداد ایمپلنت‌های دندانی مورد نیاز نیز کم می‌شود (همانطور که در شکل‌ها نشان داده شده است) و هزینه‌های ترمیمی (پروتز دندان از دست رفته) ناشی از انجام ایمپلنت برای بیماران کاهش پیدا می‌کند.
ارتودنسی بعد از ایمپلنت
در موارد نادری، انجام ایمپلنت دندان قبل از درمان ارتودنسی ممکن است مفید باشد. هنگامی که چندین دندان در یک ناحیه از دندان افتاده باشند،گاهی اوقات برای متخصص ارتودنسی پیدا کردن تکیه‌گاه جهت نصب اتصالات ارتودنسی که برای حرکاتی که می‌خواهد انجام دهد ضروری است، مشکل می‌باشد. در این صورت انجام ایمپلنت می‌تواند تکیه‌گاه محکمی برای قرار دادن اتصالات، سیم‌ها، کش‌ها و غیره فراهم کند. در چنین شرایطی همچنان تصمیم برای کاشت ایمپلنت توسط متخصص ارتودنسی ارجح است تا بتوان بطور مطلوب در مورد محل نصب ایمپلنت برنامه‌ریزی کرد.
معایب انجام درمان ارتودنسی بعد از ایمپلنت
گاهی اوقات بیماری که قبلاً ایمپلنت دندان را انجام داده است، تمایل دارد که اصلاحات ارتودنسی را به منظور بهبود اکلوژن انجام دهد. این امر معمولاً امکان‌پذیر می‌باشد، اما می‌تواند محدودیت‌های خاصی را برای درمان ارتودنسی ایجاد کند. بنابراین، از آنجایی که امکان جابه‌جایی ایمپلنت دندانی با هر حرکت ارتودنسی غیرممکن است، می‌تواند از اصلاح دندان‌های خاص با شکل قرارگیری نامناسب جلوگیری کند. یک ایمپلنت را نمی‌توان به سمت جلو، عقب، پایین یا خارج از استخوان به طرف بالا حرکت داد، بنابراین دندان جایگزین شده با ایمپلنت باید همان موقعیتی که در ابتدای درمان داشته است را حفظ کند.بسته به دندان جایگزین شده توسط ایمپلنت، این امر می‌تواند به طرق مختلفی بر درمان ارتودنسی تاثیر بگذارد. برای مثال، اگر دندان در انتهای قوس دندان (مولر دوم) قرار داشته باشد، ممکن است تاثیری بر دندان‌های جلویی نداشته باشد مگر اینکه نیاز باشد که بطرف عقب و به سمت ایمپلنت رانده شوند. هرچند، اگر یک دندان پیش در بالا با ایمپلنت جایگزین شده باشد و در صورتی که نیاز باشد دندان‌های جلویی به عقب حرکت داده شوند، این یک مشکل می‌باشد زیرا تمام دندان‌های پیش می‌توانند به عقب رانده شوند بغیر از دندانی که با ایمپلنت جایگزین شده است، که در این صورت ظاهر آن نازیبا شده و عملی نمی‌باشد.
مطالب مرتبط: